ทำไมสุนัขถึงคันหากไม่มีหมัด: สิ่งที่ต้องทำวิธีการและวิธีการรักษา

บางครั้งเมื่อเจ้าของปฏิบัติต่อสัตว์ หมัดสุนัขและพวกเขาไม่ได้อยู่ที่นั่นสุนัขยังคงหวีผิวหนังและตอดเอง อาจมีสาเหตุหลายประการ อาการคันมีสาเหตุมาจากแมลงกาฝากมันเป็นอาการของโรคร้ายแรงบางอย่าง ลองพิจารณาดูว่าทำไมสุนัขถึงคันหากไม่มีหมัด

สาเหตุที่เป็นไปได้ของความรู้สึกไม่สบาย

อาการคันทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบายในสุนัขมันทำให้คันและเชื้อโรคและเชื้อราสามารถแทรกซึมผ่านแผล สาเหตุของอาการคันสามารถ:

• ปรสิตภายนอก;
• ปฏิกิริยาการแพ้ของสาเหตุต่างๆ
• โรคผิวหนัง
• hyperfunction ของต่อมไขมัน
• ความเครียด;
• โรคทางระบบ - โรคของระบบสืบพันธุ์, กระบวนการร้ายในร่างกาย, โรคต่อมไร้ท่อ

เจ้าของสุนัขไม่ค่อยสามารถระบุสาเหตุของอาการคันได้อย่างอิสระจึงจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือที่มีคุณสมบัติเนื่องจากโรคอาจเกิดจากหลายสาเหตุ

ปรสิตภายนอก

แมลงที่เป็นปรสิตในสัตว์นั้นไม่เพียงมีหมัด แต่รวมถึงสัตว์ขาปล้องอื่น ๆ เช่นเห็บเหาและผู้กินเหา

การรักษาสัตว์เลี้ยงจากหมัดไม่สามารถแน่ใจได้อย่างสมบูรณ์ว่าพวกเขาจัดการเพื่อกำจัดพวกเขา หลังจากนั้นไข่และตัวอ่อนหมัดสามารถอยู่บนเตียงสุนัขในเบาะเฟอร์นิเจอร์และพรม ดังนั้นคุณควรตรวจสอบขนสุนัขอีกครั้งเพื่อตรวจหาไข่และหมัดของผู้ใหญ่

หากสุนัขมีอาการคัน แต่ไม่มีหมัดก็ควรตรวจสอบผิวหนังเพื่อดูว่ามีแมลงอื่นอยู่หรือไม่

• แหนบ: ixodic, gamasic, ใต้ผิวหนัง (demodex), คัน, หู, ฯลฯ
• ด้วงด้วง.

เห็บ Ixodid ทำให้เกิดโรค - pyroplasmosis, ehrlichiosis, hemobartonillosis, borelliosis มะนาว. ต่อมน้ำลายที่ถอดออกได้ของเห็บทำให้เกิดอาการคันอย่างรุนแรงและเกาในสุนัขในคอหูหัว บน เห็บกัด และหมัดอาจเกิดอาการแพ้ซึ่งนำไปสู่ผื่นและอาการคัน สุนัขมักจะคันตลอดเวลาทำให้เกิดความเสียหายต่อตัวเอง วิธีการรักษาสัตว์เพื่อ pyroplasmosis เพียงสัตวแพทย์สามารถกำหนด

เห็บกามาซิดปรสิตในสัตว์เล็ก (หนูหนู) และนก (ไก่, นกพิราบ) ปรสิตสามารถย้ายไปยังลำตัวของสุนัขได้หากไม่มีโฮสต์ที่คุ้นเคยอยู่ใกล้เคียง

เห็บใต้ผิวหนังสามารถฆ่าเชื้อบนพื้นผิวของผิวหนังชั้นนอกได้เป็นเวลานาน เมื่อภูมิคุ้มกันลดลงเห็บจะซึมลึกลงไปในผิวหนังทำให้เกิดอาการคันอย่างรุนแรง ตัวเมียวางไข่ในรูขุมขนซึ่งจะอักเสบทำให้เกิดผื่นแดงที่มีลักษณะเฉพาะ Demodecosis มักสังเกตได้บนใบหน้าของสุนัข อาการคันทำให้เกิดรอยขีดข่วนและมีจุดสีแดงที่จมูกรอบปากและดวงตา

ไรคันซึ่งเรียกว่าคันเนื่องจากอาการที่มาพร้อมกับการติดเชื้อที่ก่อให้เกิดหิด

! ที่น่าสนใจ

คันลงบนสุนัขเมื่อสัมผัสกับผิวหนังของสัตว์ที่มีสุขภาพดีและป่วยเป็นเวลานาน แมลงนั้น "เมา" ใต้ผิวหนังและต้องใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งชั่วโมง ผู้หญิงที่ปฏิสนธิแล้วซึ่งวางไข่ในชั้นนอกของผิวหนังติดเชื้อในสัตว์ ตัวอ่อนที่ปรากฏย้ายอย่างแข็งขันแทะเคลื่อนไหวดังนั้นสุนัขคัน

ไรหูเป็นกาฝากในหูของแมวและสุนัขกินการหลั่งของต่อมไขมันและกำมะถัน ชั่วคราวจนกว่ามันจะเข้าสู่ช่องหูแมลงสามารถอยู่ในส่วนใดของร่างกายโดยการแทะทางผิวหนังเพื่อไปยังต่อมน้ำเหลือง พื้นที่ที่ได้รับผลกระทบเริ่มมีอาการคันมากดังนั้นสุนัขจึงส่ายหูและเริ่มเกาอย่างรุนแรง

เห็บชนิดใดก็ตามที่มีอาการที่มีลักษณะบางประเภทและพบได้ทั่วไปทุกคนซึ่งสิ่งสำคัญคืออาการคัน การรักษารวมถึงยาเสพติดในท้องถิ่นและระบบ ความซับซ้อนถูกกำหนดโดยสัตวแพทย์เท่านั้นการใช้ยาด้วยตนเองสามารถนำไปสู่ผลกระทบร้ายแรง

แต่การติดเชื้อด้วยเห็บผู้เหาและหมัดสามารถป้องกันได้โดยการรักษาสุนัขด้วยยาชนิดใดชนิดหนึ่งในรูปแบบของสเปรย์ เสือดาว, โบลโฟ แนวหน้าDefendog) หยดได้พิสูจน์ตัวเองดี

• แนวหน้า;
• บาร์ Forte;
• อุปสรรค;
• Blohnet;
• ทนายความ;
• celandine;
• Advantix;
• แพทย์.

แนะนำให้สวมใส่สัตว์ด้วย ปก (Kiltiks, Foresto, celandine).

ปฏิกิริยาการแพ้ต่อสารระคายเคืองต่างๆ

หากสุนัขมีอาการคันอย่างต่อเนื่องและการตรวจหาหมัดและปรสิตอื่น ๆ เป็นลบคุณสามารถสงสัยว่าเป็นโรคภูมิแพ้ที่เกิดจากปัจจัยต่อไปนี้:

• หมัดกัด;
• สารที่เข้าสู่ร่างกายทางอากาศ
• สารเคมีจากผลิตภัณฑ์สุขอนามัย
• ฟีดหรือการเปลี่ยนแปลงของมัน;
• วัคซีนและวัคซีน

ร่างกายของคนและสุนัขนั้นแตกต่างกันมากและถึงแม้ว่าความจริงที่ว่าส่วนประกอบของอาการแพ้จะคล้ายกันและกลไกการออกฤทธิ์ของพวกเขาจะเหมือนกัน แต่อาการต่างกัน ในสุนัขมีอาการแพ้เป็นเวลานานโดยอาการคันและผิวหนังที่ผิดปกติ ต่อจากนั้นในสถานที่ของรอยขีดข่วนอย่างรุนแรง, การติดเชื้อรองจะถูกนำเสนอซึ่งจะมาพร้อมกับการอักเสบ

หมัดทำให้เกิดอาการแพ้ซึ่งเป็นปฏิกิริยาของร่างกายต่อโปรตีนจากต่างประเทศที่เข้าสู่กระแสเลือดด้วยต่อมน้ำลายของแมลง แม้แต่หมัดที่โดนสุนัขก็สามารถทำให้เกิดอาการแพ้ในสัตว์ที่เคยเป็นหมัด

โรคผิวหนังภูมิแพ้ซึ่งแพทย์ประเมินจาก 4 ถึง 16% ของสุนัขสาเหตุ:

• เกสรพืช
• ฝุ่นในครัวเรือน
• สิ่งขับถ่ายและอนุภาคของฝาปิดไคตินของแมลง
• เชื้อรารา;
• อนุภาคที่ตายแล้วของผิวหนังชั้นนอก;
• ขนนกและปุย

! ที่น่าสนใจ

เมื่อสารก่อภูมิแพ้เข้าสู่ร่างกายมันจะกระตุ้นการสร้างแอนติบอดีการสังเคราะห์ซึ่งขึ้นอยู่กับความบกพร่องทางพันธุกรรม แอนติบอดีที่ก่อให้เกิดอาการแพ้ทางผิวหนังเกิดขึ้นในเซลล์ พวกมันและสารออกฤทธิ์ทางชีวภาพที่ปล่อยออกมาในระหว่างปฏิกิริยาของเนื้อเยื่อที่นำไปสู่ผื่น, ความรู้สึกของ "goosebumps" เนื่องจากการกระตุกของกล้ามเนื้อเล็ก ๆ โดยไม่สมัครใจ

สุนัขมักจะคันโดยเฉพาะในบริเวณนิ้วเท้าหน้าท้องหางด้านหลัง จุดแดงก่อตัวขึ้นใต้เสื้อโค้ทซึ่งสังเกตเห็นได้ง่ายโดยเฉพาะในสุนัขพันธุ์ขนสั้น

โปรตีน (anaphylaxis) หรือส่วนประกอบที่ไม่ใช่โปรตีน (atopy) ทำให้เกิดอาการแพ้อาหาร มีความจำเป็นต้องแยกแยะการแพ้ของผลิตภัณฑ์และการแพ้ที่แท้จริงดังนั้นจึงมีเพียงผู้เชี่ยวชาญหลังจากการวินิจฉัยแยกโรคเท่านั้นที่สามารถตัดสินใจได้ว่าจะรักษาอาการแพ้อาหารได้อย่างไร

อาการแพ้ในสุนัขมักเกิดจากผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ เช่นเนื้อม้าเนื้อวัวนม กลุ่มสารก่อภูมิแพ้กลุ่มที่สอง ได้แก่ ถั่วเหลืองไก่เนื้อแกะ ฟีดพรีเมี่ยมจำนวนมากมีผลิตภัณฑ์เหล่านี้ การแพ้จะเกิดขึ้นพร้อมกับอาการคันอย่างรุนแรงที่สุนัขคันกัดตามสถานที่เหล่านี้สามารถลบฟันได้อย่างสมบูรณ์ ในสถานที่ของการเลียที่รุนแรงผมร่วงออกมาซึ่งนำไปสู่ความโล่งเตียนสมบูรณ์การเปลี่ยนสีของเสื้อ, pyoderma, หยาบและรอยดำของผิวหนังชั้นนอก

ในสุนัขที่มีผมยาวอาการแพ้จะกระตุ้นให้เกิดการพัฒนาของผิวหนังอักเสบอย่างรุนแรง หากมีอาการคันปักกิ่งและบริเวณที่สังเกตเห็นได้ชัดเจนว่ามีคราบเหนียวเหมือนน้ำลายขนสัตว์สาเหตุก็อาจเกิดจากผิวหนังอักเสบแบบเปียก เมื่อตัดขนแกะจะเห็นภาพที่ซับซ้อนของพยาธิสภาพ

โรคภูมิแพ้สามารถเกิดขึ้นได้จากการใช้ยา - ยาหยอดตาและหูวัคซีน ฯลฯ อาการที่เกิดขึ้นเช่นเดียวกับการแพ้ประเภทอื่น ๆ หากสุนัขคันหลังจากหยดลงมาจากหมัดแล้วด้วยความน่าจะเป็นสูงมันอาจจะคิดว่าเธอแพ้ยานี้

โรคผิวหนังซึ่งมาพร้อมกับอาการคันอาจเกิดจากการสัมผัสกับคอ บ่อยครั้งที่โรคนี้เกิดขึ้นในลูกสุนัขเนื่องจากผิวหนังที่บอบบางของพวกมันนั้นไวต่อผลกระทบของยาฆ่าแมลงอย่างต่อเนื่อง คันสุนัขพยายามที่จะลบปลอกคอ

ในการรักษาอาการแพ้สัตวแพทย์ได้กำหนดคอร์ติโซนและยาแก้แพ้อื่น ๆ ที่ช่วยบรรเทาอาการผิวและอาการคัน (Benadril, Tavist, Amitriptyline, Atarax)

โรคผิวหนัง

สุนัขมีอาการคันมากและเป็นโรคผิวหนังต่างๆ คนที่พบมากที่สุดคือตะไคร้, กลากเปียกหรือแห้ง, dermatoses

โรคผิวหนังมักพบในลูกสุนัขสัตว์เล็กและสุนัขที่มีภูมิคุ้มกันลดลง Mycoses ไม่เพียง แต่ทำให้เกิดอาการคัน แต่ยังมีผมร่วงรอยโรคที่ผิวหนังเป็นก้อนกลมการขัดและสีเหลืองของก้ามการปอกเปลือกและการแตกของแผ่นบนอุ้งเท้า

แพทย์กำหนดให้รักษาร่างกายด้วยยาต้านจุลชีพ - แชมพู (Nizoral, Dermazole) หรือยาเสพติดสำหรับสุนัข Imaverol สำหรับการรักษาอย่างเป็นระบบใช้ยาต่อไปนี้ - Orungal (Itraconazole), Lamisil (Terbinafine), Nizoral, Oronazole (Ketoconazole)

ในสุนัขที่มีสุขภาพรังแคจะหายไปหรือมองไม่เห็น สะเก็ดรังแคสามารถก่อตัวภายใต้อิทธิพลของปัจจัยต่าง ๆ ที่ทำให้เกิด seborrhea แห้งหรือมัน เมื่อสปิตซ์มีอาการคันหรือมีอาการคันรบกวนตัวแทนของ "โซฟา" สายพันธุ์อื่นสาเหตุคือ seborrhea แห้ง สัตว์เหล่านี้มักจะอาบน้ำซึ่งนำไปสู่ความผิดปกติของต่อมไขมันและทำให้ผิวหนังแห้ง นอกจากนี้การขาดไขมันนำไปสู่การก่อตัวของรังแคแห้ง หากสาเหตุไม่ใช่การติดเชื้อของเชื้อราหรือโรคทางระบบแพทย์จะสั่งแชมพู antiseborrheic

ผิวหนังอักเสบอักเสบมักจะเกิดขึ้นในสุนัขที่มีผิวหนังเป็นจำนวนมาก หากสุนัขพันธุ์ปั๊กหรือสุนัขพันธุ์เชาเชาสุนัขพันธุ์บูลด็อกสุนัขพันธุ์หนึ่งข่วนใบหน้าในอุ้งเท้าของมันคุณควรตรวจสอบรอยพับที่คุณสามารถตรวจพบรอยแดงของผิวหนังและความชื้นที่เพิ่มขึ้นอาการบวมและการทำลายของหนังกำพร้า

ผิวหนังจะเริ่มได้รับการรักษาด้วยผงซักฟอกต้านเชื้อแบคทีเรียยาฆ่าเชื้อแล้วพวกเขาจะได้รับการเตรียมการอบแห้ง ในกรณีที่กระบวนการทำงานแพทย์จะสั่งยาปฏิชีวนะ

ความผิดปกติของต่อมไขมัน

ในสุนัขบางตัวมีพยาธิสภาพเช่น "หางเลี่ยน" ปรากฏอยู่ พยาธิวิทยานี้พบได้ทั่วไปในแมว แต่ยังอยู่ในสุนัขด้วย การทำงานของต่อมไขมันในระดับสูงซึ่งอยู่ในลักษณะเหมือนลูกประคำบนพื้นผิวด้านบนของหางและรอบ ๆ ฐานนำไปสู่การยึดเกาะของขนการก่อตัวของจุดด่างดำบนผิวหนังและการปรากฏตัวของ seborrhea มันเยิ้ม อาการคันทำให้สุนัขกัดแทะ“ นั่ง” กับนักบวชทำให้รู้สึกไม่สบายอย่างรุนแรง สุนัขอาจเลียบริเวณที่ได้รับผลกระทบและทำให้ผมร่วงหรือได้รับบาดเจ็บที่หางอย่างรุนแรง

การรักษาประกอบด้วยการรักษาขนด้วยแชมพูพิเศษเพื่อควบคุมการทำงานของต่อมไขมัน จนกว่าจะมีการชี้แจงสาเหตุของ hyperfunction นี่เป็นวิธีการเดียวเท่านั้น

ความตึงเครียด

ในสุนัขระบบประสาทตอบสนองต่อการสัมผัสเป็นเวลานานถึงปัจจัยความเครียดด้วยอาการต่างๆรวมถึงผิวหนัง ปัจจัยระยะสั้น - การไปพบแพทย์, การฉีด, เสียงร้องแหลม, กลิ่นแรงอันไม่พึงประสงค์ทำให้เกิดปฏิกิริยาที่หายไปเมื่อระคายเคืองหายไป ความเครียดที่ยืดเยื้ออาจนำไปสู่อาการภายนอกต่างๆรวมถึงการเลียเพิ่มขึ้นกัดส่วนต่าง ๆ ของร่างกายเนื่องจากการแพ้หรือ seborrhea

การรักษาประกอบด้วยการขจัดปัจจัยความเครียดให้อารมณ์เชิงบวกและความฟุ้งซ่าน ผลการรักษาที่ดีนำมาซึ่ง "กิจกรรมบำบัด" ในความเครียดเรื้อรังแพทย์อาจสั่งยาระงับประสาท

ไม่ว่าสุนัขจะมีอาการคันเกิดขึ้นที่ใดเจ้าของควรพิจารณาอย่างรอบคอบและติดต่อสัตวแพทย์ภายในเวลาที่กำหนด การใช้ยาด้วยตนเองไม่เพียง แต่ก่อให้เกิดผลร้ายแรงเท่านั้น แต่ยังต้องใช้เวลาในการรักษาด้วย